“Sprawiedliwość świadectw twoich trwa na wieki;
daj mi rozum, a żyć będę.” Ps. 119:144
Wiele mądrości zawartej jest w powyższych słowach. Postarajmy się przeanalizować ten werset psalmu.
1. Sprawiedliwość świadectw twoich trwa na wieki;
Pierwsza część mówi o tym co trwa na wieki. Jest zatem niezmienne, niezależnie od okoliczności lub czasów.
Świadectwo o Bogu, który się nam objawia w Panu Jezusie Chrystusie, znajdujemy w Słowie Bożym. Potwierdzają to nam jego słowa. “[…] a one są, które świadectwo wydawają o mnie.” (J. 5:39b) – mówi Pan Jezus o Pismach świętych proroków.
W innym miejscu, mówi nam Zbawiciel: “Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą.” (Mt. 24:35). Podobne świadectwo znajdujemy w kontekście analizowanego psalmu: “O Panie! słowo twoje trwa na wieki w niebie.” Ps. 119:89
A zatem to co trwa na wieki – świadectwa i ich sprawiedliwość – prowadzą nas konkluzją do świadectw znalezionych w Pismach. Idąc dalej tą analogią, jeśli Pisma te wydawają świadectwa o Chrystusie, to werset ten mówi o jego sprawiedliwości.
Jego sprawiedliwość trwa na wieki, tak jak jego jest wieczna władza, panowanie i chwała.
Świadectwo tej sprawiedliwości w nas samych jest świadectwem o Synu Bożym i jest w nas źródłem żywota wiecznego, które przyobiecał Bóg tym, którzy wierzą jego świadectwu.
2. Daj mi rozum, a żyć będę.
A jednak same świadectwo to nie wszystko, o czym przypomina nam druga część wersetu. “Daj mi rozum, a żyć będę” to niejako modlitwa o mądrość. Potrzebujemy rozumu, aby przyłożyć nasze serce do tego świadectwa, które jest nam objawione. Bez tego nie możemy zwrócić się w stronę Boga i przyjąć całym naszym sercem objawionej prawdy o Zbawicielu – o tym kim On jest i co dla nas uczynił.
Doskonałą ilustracją powyższej prawdy jest postawa Piłata w 23 rozdziale Ewangelii Łukasza:
“Żadnej winy nie znajduję w tym człowieku”. Jest to świadectwo o Chrystusie, z którym bez wątpienia zgodzi się każdy chrześcijanin. Jezus Chrystus to jedyny człowiek, który nigdy nie zgrzeszył ani od Boga nie odstąpił. Jest to zatem świadectwo prawdziwe i wierne.
A jednak w tymże rozdziale, Piłat swata się przyjaźnią z tym, który Chrystusem całkowicie pogardził, z Herodem (Łk. 23:11-12). To właśnie brak rozumu u Piłata powoduje, że nie wykonuje własnej woli – chciał Pana Jezusa wypuścić (w. 20), ale ulega woli ludu i ostatecznie daje niesprawiedliwy wyrok. “A tak Piłat przysądził, aby się dosyć stało żądości ich.” (Łk. 23:24)
A zatem nie wystarczy sama sprawiedliwość Bożych świadectw, które odnajdziemy w Słowie Bożym. Potrzebne jest jeszcze rozumne serce, które prosi o wybawienie, abyśmy do tych świadectw przywiedli nasze serca.
Modlitwę “daj mi rozum, a żyć będę” możemy też postrzec jako prośbę o upamiętanie. Mamy tu czytelne połączenie: “daj mi rozum”, a dopiero wtedy “żyć będę”. A zatem bez tego rozumu, zmierzam jawnie w stronę śmierci. Umrę na wieki i mowa tu o tej ciemności i śmierci, która trwa na wieki. „Daj mi rozum, a żyć będę” jest zatem prośbą do Boga o zawrócenie.
W tym kontekście, o tymże samym rozumie w sensie upamiętania pisze Apostoł Paweł jako o odnowieniu ducha umysłu w liście do Efezjan: “I odnowili się duchem umysłu waszego”. Ef. 4:23
“Sprawiedliwość świadectw twoich trwa na wieki; daj mi rozum, a żyć będę.”
Pamiętajcie kochani, że Bóg oczekuję tego dziś od Ciebie, że do niego zawołasz. On jest gotów, aby nas wybawić. Oby dał wszystkim słuchającym jego Słowa rozum, aby bez zwłoki zawołali do niego “O Panie!”.
