Ukrzyżowanie znajduje się na szczycie listy najbardziej bolesnych sposobów śmierci.
Zazwyczaj ludzie byli ukrzyżowani przez przywiązanie do krzyża zamiast przybijania – zależało to w pewnym stopniu od ciężkości przestępstwa.
W przypadku przybicia – bardzo, bardzo bolesne.
Jeśli chcemy służyć Bogu i być Jego ludem, to nie możemy troszczyć się o sprawy tego świata. Nie możemy obracać się za siebie i oglądać to, co opuściliśmy. Musimy się skupić na Panu Jezusie.
Fragment, który dzisiaj studiujemy, mówi nam o tym, jaki jest koszt pójścia za Panem Jezusem. Nasze zbawienie jest za darmo, ale wiąże się z poniesieniem przez nas kosztu. Tym kosztem jest wszystko, co posiadamy.
Mamy przedstawione trzy sytuacje, interakcje pomiędzy Panem Jezusem a jego uczniami:
Pan Jezus chce być sam z uczniami. Idą przez Galileę i nie chce, aby ktokolwiek o tym wiedział. Czego tak naprawdę uczy Pan Jezus w czasie tej wędrówki? Prorokuje im swoją śmierć i zmartwychwstanie. Opowiada uczniom, jak będzie wydany w ręce ludzkie i trzeciego dnia weźmie swoje życie z powrotem. Mówi o tym, co ma nadejść i wydarzyć się w przyszłości.
Jaki jest jednak cel tej nauki? Śmierć i zmartwychwstanie Pana Jezusa… Powinno to brzmieć nam znajomo… Pan Jezus mówi o ewangelii! Prowadzi uczniów do tego, że zostanie zabity za ich grzechy i za grzechy całego świata.
“Powiedział im także podobieństwo: Nikt nie odrywa kawałka z nowej szaty, aby połatać szatę starą, bo inaczej rozedrze nowe, a łata z nowego nie będzie się nadawała do starego.” Łk. 5:36
Luźna transkrypcja i tłumaczenie kazania dr. Peter Masters (29 listopad 2015)
Rozważamy dzisiaj jedno z najkrótszych podobieństw naszego Pana Jezusa Chrystusa. Zostało ono wypowiedziane w początkach jego misji. Jest ono skierowane przede wszystkim do faryzeuszy i uczonych w piśmie i o tej warstwie porozmawiamy najpierw. Byli oni bardzo negatywnie, wręcz agresywnie nastawieni do Jezusa – widzimy świadectwo tego we wszystkich ewangeliach.
W trzecim rozdziale ewangelii świętego Jana, jak pamiętamy, byliśmy świadkami jak do Jezusa przyszedł faryzeusz imieniem Nikodem. Działo się to w nocy. Dlaczego w nocy? Dlaczego nie chciał być widzianym? Dlaczego nie chciał aby jego rozmowa z Chrystusem odbyła się przy świadkach? Albo nie chciał on, aby inni faryzeusze wiedzieli, że poszedł on negocjować coś z Jezusem, albo dlatego, że był on właśnie ich reprezentantem i nie chciał aby ludzie o tym wiedzieli.
Podobieństwo o dobrym Samarytaninie może być jednym z najczęściej błędnie interpretowanych fragmentów Nowego Testamentu.
Kim są Samarytanie? Jest to niewielka grupa etniczno-religijna, zbliżona w wierzeniach do judaizmu. W dniu dzisiejszym żyje niewiele ponad 700 osób należących do tej grupy. Byli wzgardzani przez Żydów, którzy uważali ich za apostatów, czyli odstępców od wiary.
Jako naśladowcy Jezusa, oczywiście, że naszym celem na ziemi jest czynić dobro. Wielką rzeczą jest pomoc bliźniemu. W ewangelii Mateusza czytamy tak:
„Dlatego też Żydzi tym usilniej starali się o to, aby go zabić, bo nie tylko łamał sabat, lecz także Boga nazywał własnym Ojcem, i siebie czynił równym Bogu.” J. 5:18
Jak widzieliśmy Żydzi, w szczególności zaś przywódcy religijni, arcykapłani i faryzeusze chcieli zabić Pana dn
zusa. Nie odpowiadała im jego nauka, nie widzieli w nim takiego Zbawiciela, na którego czekali, który wyzwoliłby ich z rzymskiej niewoli i został ziemskim królem. Niestety wielu Żydów oczekuje na swojego Zbawiciela do dnia dzisiejszego i się go już nie doczekają.
Dzisiaj spróbujemy znaleźć odpowiedzi na pytanie, jakie znaczenie ma chrzest Pana Jezusa. Jak pamiętamy, Jan Chrzciciel chrzcił ludzi na upamiętanie grzechów, by wyprostować ścieżki dla nadchodzącego Zbawcy.
“Gotujcie drogę Pańską, prostujcie ścieżki jego.” Iz. 40:3
Pan Jezus był poczęty z Ducha Świętego, który to Duch towarzyszył mu od poczęcia przez całe Jego ziemskie życie. Jezus był Synem Bożym. Jako człowiek, był bez grzechu. Czy zatem Jezus potrzebował chrztu na upamiętanie grzechu?
“I przeszedł całą krainę nadjordańską, głosząc chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów.” Łk. 3:3
Czym jest upamiętanie? Jest ono poruszane wielokrotnie w Biblii, dlatego prawidłowe zrozumienie tego zjawiska jest ważne. Sam Pan Jezus nauczał: “Jeśli się nie upamiętacie, wszyscy podobnie poginiecie.” Łk. 13:2. Przede wszystkim upamiętanie jest zmianą opinii na temat grzechu. Bóg sprawia, że zaczynamy postrzegać grzech, podobnie jak On sam. Zaczynamy widzieć, że grzech jest chorobą ludzkiej duszy. Kiedy zgrzeszymy, zaczynamy odczuwać smutek, że sprawiliśmy przykrość naszemu Ojcu w niebie.
W tradycji judaistycznej dzieci poddawane są obrzezce ósmego dnia po narodzeniu. Wtedy też nadawane jest im imię, które według tradycji powinno być imieniem któregoś z przodków. Jakież było zdziwienie zebranych, kiedy Elżbieta mówi, że jej syn będzie nazwany imieniem Jan. Ojciec dziecka potwierdza, pisząc na tabliczce, że chce żeby jego dziecko nazwane zostało Jan. Imię Jan oznacza “Bóg jest łaskawy”. Tym imieniem, zgodnie z tym co nakazał Zachariaszowi anioł Gabriel, nazwany zostaje jego syn.
“On to pójdzie przed nim w duchu i mocy Eliaszowej, by zwrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych ku rozwadze sprawiedliwych, przygotowując Panu lud prawy.” Łk. 1:17
Aby dowiedzieć się czym jest chrzest i poznać historię chrztu Pana Jezusa, musimy zacząć od poznania Jana Chrzciciela. Dlatego motyw chrztu będzie nam towarzyszył przez najbliższe kilka tygodni. Słyszeliście o człowieku, który nazywał się Jan Chrzciciel i chrzcił ludzi w rzece Jordan. Dzisiaj dowiemy się o niezwykłych okolicznościach w jakich przyszedł on na świat.
